KONFLIKT WŚRÓD DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM

Każdy z nas zauważa jak często dochodzi do konfliktów wśród dzieci. Zjawisko to obserwujemy w domach, na placach zabaw, również w grupie rówieśniczej. Od wieków dochodzi między dziećmi do nieporozumień, które są nieuniknione i  dużej mierze wpływają na rozwój społeczny i emocjonalny każdego dziecka. Rozróżnić możemy następujące przyczyny powstawania konfliktów:
    Konflikty o zabawki przedszkolne
    Konflikty o zabawki lub inne rzeczy przyniesione przez dzieci z domów jako przywiązanie do własności
    Konflikty wynikające z istoty współdziałania dzieci w zabawie i innych formach działalności

Dzieci w  wieku 3, 4 lat cechuje skłonność do naśladownictwa, które bywa powodem powstawania konfliktu np. o zabawkę. Niejednokrotnie bywa tak, iż dana zabawka leży na półce przez kilka dni i nikt się nią nie interesuje. Wystarczy, że jedno z dzieci zacznie się nią bawić inne uznaje, że zabawka ta jest mu  w danym momencie niezbędna i próbuje ją odebrać przez co dochodzi do kłótni.  Konflikty wynikające z istoty współdziałania dzieci w zabawie wynikają z niedojrzałości społecznej. Często zdarza się, iż kilkoro dzieci dąży do osiągnięcia tego samego celu np. pełnienie jednakowej roli w zabawie co powoduje nieporozumienia wśród dzieci.

Uchwycenie konfliktu nie zawsze jest możliwe w momencie jego rozpoczęcia, bowiem każde dziecko inaczej reaguje na pojawiające się kłótnie. Jedne dzieci od razu reagują płaczem, inne bardzo często nie informują nauczyciela o powstałym konflikcie.
Konflikty  u dzieci 3, 4 letnich bywają dość liczne i bardzo burzliwe. Jednak podkreślić należy, iż są one krótkotrwałe i nie stwarzają atmosfery wrogości. Często bywa tak, iż dzieci, które wcześniej kłóciły się i obrażały na siebie, odchodzą od nauczyciela w zgodzie i wspólnie bawią się dalej.

W trakcie pobytu dziecka w przedszkolu organizowane są różnego rodzaju gry, zabawy i ćwiczenia mające na celu zmniejszanie występowania konfliktów w grupie rówieśniczej. Staramy się stwarzać sytuacji, poprzez  które dzieci będą mogły wyrabiać u siebie umiejętność oceny postępowania własnego i innych bohaterów, a także doskonalić w grupie przedszkolnej cechy koleżeństwa i życzliwości.

                        Zebranie materiału
                    mgr Aneta Matuszewska- Cierniak

GRA PLANSZOWA- ZABAWA, KTÓRA UCZY I WYCHOWUJE

Zabawa to główna  aktywność  dziecka w   wieku przedszkolnym. Jest ona ważnym czynnikiem  wpływającym na rozwój i wychowanie dziecka. Jedną z wielu form zabaw są gry planszowe. Pobudzają one do myślenia , uczą strategii wygrywania ,a także trudniejszej sztuki przegrywania. Odgrywają niezastąpioną rolę w nabywaniu umiejętności  społecznych, uczą rozwiązywania problemów.
Gry planszowe pełnią rolę :
    wychowawczą- uczą panowania nad emocjami, pokonywania trudności i godzenia się z porażkami podczas gry dziecko uczy się przestrzegania reguł oraz współdziałania bądź zdrowego współzawodnictwa
    kształcącą- rozwijają spostrzegawczość, koncentrację uwagi, pamięć, rozwijają myślenie strategiczne, rozwijają wyobraźnię
    motywacyjną- gry planszowe są doskonałym narzędziem zachęcającym do pracy, szczególnie dla dzieci nieśmiałych, pobudzają dzieci do aktywności, do rozwijania zainteresowań.
Rola ta przygotowuje dzieci do podejmowania samodzielnych działań, obserwacji  raz samodyscypliny.
    integracyjną- grając z rodzeństwem , kolegami czy rodzicami dziecko zdobywa umiejętność oceny współgrających
    terapeutyczną- dziecko ma możliwość uwolnienia się od napięć oraz negatywnych emocji

Co robić  gdy dziecko złości się i płacze z  powodu przegranej ?
„Dzieci chcą wygrywać i nawet próbują w tym celu  oszukiwać lub zmieniać na swoją korzyść reguły. Najlepiej nie robić z tego problemu i od razu powiedzieć: „widzę, że się martwisz i jesteś wściekły, że przegrałeś, ale nie zmieniaj reguł gry. Przecież są po to, by ich przestrzegać”. A potem dodać: „zagrajmy jeszcze raz, czuję, że tym razem dopisze ci szczęście”. Pozwól jednak na uzewnętrznianie uczuć, wyrażenie tego, że dziecko martwi się przegraną. Jeśli maluch ma swobodę w wyrażaniu tego, co czuje, po pewnym czasie stanie się bardziej zrównoważony emocjonalnie, niż dziecko, którego reakcje uczuciowe są sterowane i korygowane przez rodziców. Dzieci, których uczucia są akceptowane, same uczą się kontrolować emocje, zwykle szybko zauważają, kiedy trzeba się opanować.”( Joanna Białobrzeska, nauczycielka, twórca i dyrektorka przedszkola oraz szkoły Didasko,)

Gry planszowe nie wymagają  długotrwałych przygotowań. Największą ich wartością jest to , że grać może w nie  cała rodzina. Dają one okazję do osobistego kontaktu z innymi ludźmi.

zebranie materiału
mgr Aneta Matuszewska-Cierniak