KONFLIKT WŚRÓD DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM
Każdy z nas zauważa jak często dochodzi do konfliktów wśród dzieci. Zjawisko to obserwujemy w domach, na placach zabaw, również w grupie rówieśniczej. Od wieków dochodzi między dziećmi do nieporozumień, które są nieuniknione i dużej mierze wpływają na rozwój społeczny i emocjonalny każdego dziecka. Rozróżnić możemy następujące przyczyny powstawania konfliktów:
Konflikty o zabawki przedszkolne
Konflikty o zabawki lub inne rzeczy przyniesione przez dzieci z domów jako przywiązanie do własności
Konflikty wynikające z istoty współdziałania dzieci w zabawie i innych formach działalności
Dzieci w wieku 3, 4 lat cechuje skłonność do naśladownictwa, które bywa powodem powstawania konfliktu np. o zabawkę. Niejednokrotnie bywa tak, iż dana zabawka leży na półce przez kilka dni i nikt się nią nie interesuje. Wystarczy, że jedno z dzieci zacznie się nią bawić inne uznaje, że zabawka ta jest mu w danym momencie niezbędna i próbuje ją odebrać przez co dochodzi do kłótni. Konflikty wynikające z istoty współdziałania dzieci w zabawie wynikają z niedojrzałości społecznej. Często zdarza się, iż kilkoro dzieci dąży do osiągnięcia tego samego celu np. pełnienie jednakowej roli w zabawie co powoduje nieporozumienia wśród dzieci.
Uchwycenie konfliktu nie zawsze jest możliwe w momencie jego rozpoczęcia, bowiem każde dziecko inaczej reaguje na pojawiające się kłótnie. Jedne dzieci od razu reagują płaczem, inne bardzo często nie informują nauczyciela o powstałym konflikcie.
Konflikty u dzieci 3, 4 letnich bywają dość liczne i bardzo burzliwe. Jednak podkreślić należy, iż są one krótkotrwałe i nie stwarzają atmosfery wrogości. Często bywa tak, iż dzieci, które wcześniej kłóciły się i obrażały na siebie, odchodzą od nauczyciela w zgodzie i wspólnie bawią się dalej.
W trakcie pobytu dziecka w przedszkolu organizowane są różnego rodzaju gry, zabawy i ćwiczenia mające na celu zmniejszanie występowania konfliktów w grupie rówieśniczej. Staramy się stwarzać sytuacji, poprzez które dzieci będą mogły wyrabiać u siebie umiejętność oceny postępowania własnego i innych bohaterów, a także doskonalić w grupie przedszkolnej cechy koleżeństwa i życzliwości.
Zebranie materiału
mgr Aneta Matuszewska- Cierniak
GRA PLANSZOWA- ZABAWA, KTÓRA UCZY I WYCHOWUJE
Zabawa to główna aktywność dziecka w wieku przedszkolnym. Jest ona ważnym czynnikiem wpływającym na rozwój i wychowanie dziecka. Jedną z wielu form zabaw są gry planszowe. Pobudzają one do myślenia , uczą strategii wygrywania ,a także trudniejszej sztuki przegrywania. Odgrywają niezastąpioną rolę w nabywaniu umiejętności społecznych, uczą rozwiązywania problemów.
Gry planszowe pełnią rolę :
wychowawczą- uczą panowania nad emocjami, pokonywania trudności i godzenia się z porażkami podczas gry dziecko uczy się przestrzegania reguł oraz współdziałania bądź zdrowego współzawodnictwa
kształcącą- rozwijają spostrzegawczość, koncentrację uwagi, pamięć, rozwijają myślenie strategiczne, rozwijają wyobraźnię
motywacyjną- gry planszowe są doskonałym narzędziem zachęcającym do pracy, szczególnie dla dzieci nieśmiałych, pobudzają dzieci do aktywności, do rozwijania zainteresowań.
Rola ta przygotowuje dzieci do podejmowania samodzielnych działań, obserwacji raz samodyscypliny.
integracyjną- grając z rodzeństwem , kolegami czy rodzicami dziecko zdobywa umiejętność oceny współgrających
terapeutyczną- dziecko ma możliwość uwolnienia się od napięć oraz negatywnych emocji
Co robić gdy dziecko złości się i płacze z powodu przegranej ?
„Dzieci chcą wygrywać i nawet próbują w tym celu oszukiwać lub zmieniać na swoją korzyść reguły. Najlepiej nie robić z tego problemu i od razu powiedzieć: „widzę, że się martwisz i jesteś wściekły, że przegrałeś, ale nie zmieniaj reguł gry. Przecież są po to, by ich przestrzegać”. A potem dodać: „zagrajmy jeszcze raz, czuję, że tym razem dopisze ci szczęście”. Pozwól jednak na uzewnętrznianie uczuć, wyrażenie tego, że dziecko martwi się przegraną. Jeśli maluch ma swobodę w wyrażaniu tego, co czuje, po pewnym czasie stanie się bardziej zrównoważony emocjonalnie, niż dziecko, którego reakcje uczuciowe są sterowane i korygowane przez rodziców. Dzieci, których uczucia są akceptowane, same uczą się kontrolować emocje, zwykle szybko zauważają, kiedy trzeba się opanować.”( Joanna Białobrzeska, nauczycielka, twórca i dyrektorka przedszkola oraz szkoły Didasko,)
Gry planszowe nie wymagają długotrwałych przygotowań. Największą ich wartością jest to , że grać może w nie cała rodzina. Dają one okazję do osobistego kontaktu z innymi ludźmi.
zebranie materiału
mgr Aneta Matuszewska-Cierniak